Dag 16

12 oktober 2017 - Magnetic Island, Australië

Vandaag een heerlijke dag gehad, was op een zeilboot ‘Big Mama’ met Stu, Lisa, hun zoon Fletcher en kleine Coco een zwart hondje. Werkelijk genoten echt gezeild zonder de motor, gisteren met de auto het eiland rond en nu het eiland rond gezeild. ‘s Morgens eerst de bus gepakt naar  Horse Shoe bay en daar met de dinkie opgehaald om aan boord te gaan van hun  18meter lange jacht, waar ze permanent op wonen. Totaal waren we met 9 gasten dus genoeg ruimte en gezellige mensen, weer enige Nederlander. Het is goed vertoeven aan boord, lekker op een zitzak op het dek en genieten van het zeilen. Er staat een goede wind dus we dobberen niet maar zeilen heerlijk en boot gaat behoorlijk schuin. Stu is een geweldige kapitein  en heeft alles goed onder controle. Lisa is een geweldige gastvrouw. We doen twee plaatsen aan om te snorkelen, ik trek een soort nylonpak aan ter bescherming tegen het verbranden. Het water is heerlijk maar helaas vanwege harde wind en stroming slecht zicht dus valt het snorkelen beetje tegen maar ik zie nog wel een kleine rifhaai en een school met soort makreeltjes volgt me een lange tijd. De vis was er wel maar door het slechte zicht kon je ze niet goed bekijken. We zeilen verder en in mooie verlaten  baai hebben we een heerlijke lunch echt heel goed. Na de lunch zwem ik naar het verlaten strand en loop langs de vloedlijn naar de rotsen. Ik hoor de zee arend al voordat ik hem zie en hij komt vrij dichtbij  over me heen vliegen. De hele dag moet ik veel aan Paul denken en ik voel op dat moment bijna zijn aanwezigheid, hij zou dit geweldig gevonden hebben. Hierna zeilen we met de Spinnaker op rond het eiland, echt genieten. Helaas is de dag veel te snel voorbij en zijn we te snel weer terug. Ik pak de bus terug en ga er snel weer op uit omdat ik gehoord heb van de rots Walibi’s vlak bij mijn hotel. Het is dus waar er zitten er heel veel alleen ze worden gevoerd, dat vind ik wel jammer want ze zien er niet goed uit. Hun vacht ziet er slecht uit, vermoedelijk soort schurft vanwege verkeerd eten. Maar ondanks dat zien ze er werkelijk zo schattig uit, kleintjes lekker bij mamma in de buidel. Ik blijf naar ze kijken tot zonsondergang. In het appartement draai ik een wasje, morgen is het weer moving day. Maar de bus gaat pas om 16u dus ik ga eerst nog paardrijden, ja je moet er uithalen wat er in zit. 

Foto’s

1 Reactie

  1. Lenie warnas:
    14 oktober 2017
    Wat een mooie verhalen Carolien en mooie foto's fijn dat je zo aan het genieten ben groetjes Lenie